Άϊ Σατύρ

30 χρόνια στο κουρμπέτι

 

1974 - 1980 Γεννήθηκε την 2 του Σεπτέμβρη στην οδό Μητροπόλεως στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μία από τις νοσοκόμες του μαιευτηρίου άφησε ανοιχτό το παράθυρο του θαλάμου των νεογνών με αποτέλεσμα να πάθει πνευμονία και να μπει για τέσσερα μερόνυχτα στην θερμοκοιτίδα, πράγμα που τον επηρρέασε βαθύτατα για το υπόλοιπο της ζωής του όσον αφορά τις ανθρώπινες πλέξυ γκλας σχέσεις. Ο πατέρας του ήταν μηχανολόγος - μηχανικός και έτσι γρήγορα ανέπτυξε ενδιαφέρον για τις Θετικές επιστήμες ενώ πολλές φορές τον βοηθούσε στο μικρό αυτοσχέδιο εργαστήρι που είχε. Από τον πατέρα του κληρονόμησε την ικανότητα να καταπιάνεται με όλες τις δουλειές και τα μερεμέτια ενός σπιτιού (υδραυλικά, ηλεκτρολογικά κτλ). Κληρονόμησε επίσης την τριχόπτωση και έναν πόνο στην μέση που τον σπάει - και του τη σπάει - όταν αλλάζει ο καιρός.

Το όνομά του, Παύλος, είναι εβραϊκό από το Σαούλ που σημαίνει "επιθυμητός" ενώ το επίθετό του, Βουλουτιάδης, προέρχεται από την τούρκικη λέξη "μπουλούτ" που σημαίνει "σύννεφο".

1981 - 1993

Οι Αριστερές του καταβολές αλλά και η οικονομική κατάσταση της οικογενείας του δεν του επέτρεψαν να φοιτήσει σε ιδιωτικά σχολεία και έτσι ολοκλήρωσε τις βαθμίδες της εκπαίδευσής του σε δημόσια, αρχίζοντας από το 4ο Δημοτικό Σχολείο και καταλήγοντας στο 12ο Λύκειο Θεσσαλονίκης. Στα μαθητικά του χρόνια ήταν από μέτριος ως καλός μαθητής και μια φορά υπήρξε παραστάτης σε μια μαθητική παρέλαση αλλά δεν δέχτηκε την διάκριση. Δεν υπήρξε ποτέ απουσιολόγος αλλά από σχετικά νωρίς άρχισε να ασχολείται με τις απουσίες του εαυτού του από τα μαθήματα. Ενδιαφέρθηκε για τον αθλητισμό και απέκτησε δελτίο αθλητή στο μπάσκετ σε μια τοπική ομάδα με την ονομασία "Έσπερος", ενώ συμμετείχε σε αγώνες στίβου κυρίως στα 50 και 100 μέτρα χωρίς ιδιαίτερες διακρίσεις. Ασχολήθηκε και με το ποδόσφαιρο παίζοντας στην θέση του τερματοφύλακα αλλά μόνο περιστασιακά, χωρίς περαιτέρω εξέλιξη.

Κάποια στιγμή και σε ηλικία 8 ετών, η μητέρα του του αγοράζει ένα πιάνο και τον γράφει στο Ωδείο Βορείου Ελλάδος όπου για 5 χρόνια αποκτά μουσική παιδεία και αρχίζει να ενδιαφέρεται για την μουσική. Το ενδιαφέρον του μετουσιώνεται με τα χρόνια σε αγάπη και σεβασμό για όλα τα είδη της μουσικής και παρ' ότι διακόπτει τις μουσικές του σπουδές, εξακολουθεί να λατρεύει την μουσική διατηρώντας ένα σεβαστό αρχείο από δίσκους, κασσέτες και ηχογραφήσεις. Αργότερα βρίσκεται ανάμεσα σε παρέες μουσικών και αποφασίζει να γράψει στίχους και να ηχογραφήσει τα δικά του τραγούδια, πότε με την δική του φωνή και πότε με τις φωνές άλλων φίλων του μουσικών. Ασχολείται με όλα τα είδη της μουσικής ως μελετητής, όμως οι μεγάλες του αγάπες είναι το Ρεμπέτικο και το Λαϊκό Τραγούδι, ως φορέας της απλότητας και της αλήθειας που διαπνέει τον κόσμο. Η στιχουργική του, ενώ στην αρχή εμπεριέχει πολύπλοκους στοχασμούς και βαρύγδουπες έννοιες με τον καιρό μεταλλάσεται στην απλούστερη αφαιρετική και συμπυκνωμένη μορφή της, δίνοντας έμφαση στον χαρακτήρα των λέξεων - ιδιαίτερα σε εκείνες που κρύβουν

μια δυναμική αλλά έχουν πάψει να χρησιμοποιούνται από τον σικ νεοέλληνα - και των φράσεων ως δυανύσματα σε βαθύτερους νοηματικούς κόμβους. Από αυτήν την ενασχόλησή του με την μουσική - που ακόμη και σήμερα την θεωρεί σταθμό στην ζωή του - αρχίζει μέσα του να αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους κώδικες επικοινωνίας των ανθρώπων, είτε εκφράζονται μέσα από μουσικές σημειολογίες, είτε εκφράζονται μέσα από την γλώσσα.

1994 - 1999 Τελειώνοντας το Λύκειο νιώθει πως τα πάντα τον σπρώχνουν προς την Φυσική. Δίνει εξετάσεις αλλά δεν καταφέρνει να περάσει με την πρώτη στο Πανεπιστήμιο, έτσι αποφασίζει με τον βαθμό του απολυτηρίου του να μπει στην Ανωτέρα Δημόσια Σχολή του Εμπορικού Ναυτικού όπου φοιτεί για έναν περίπου χρόνο εσώκλειστος στην σχολή Πλοιάρχων της Πρέβεζας. Ταξιδεύει για 6 μήνες με ποντοπόρο πλοίο κάνοντας ναύλους ως την Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο και ως το Τουάμπς στον Εύξεινο Πόντο. Εγκαταλείπει την σχολή και την ζωή του ναυτικού και αποφασίζει να ξαναδώσει εξετάσεις, οπότε και επιτυγχάνει να μπει στο τμήμα Φυσικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, δίνει εξετάσεις στο Υπουργείο Οικονομικών και αποκτά το πτυχίο του Εκτελωνιστή.

Τα φοιτητικά του χρόνια είναι ιδιαίτερα αναστατωμένα καθώς ο ίδιος προσπαθεί να βρει την θέση του στο κοσμικό γίγνεσθαι και να διαμορφώσει την συλλογιστική του σε θέματα κυρίως υπαρξιακά και αλτρουϊστικά. Ασχολείται με την πολιτική στον χώρο του Πανεπιστημίου, θέτοντας τον εαυτό του στην διάθεση της νεολαίας της ΚΝΕ Οδηγητή και συμμετέχει σε πορείες και διαδηλώσεις. Με την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο απαξιώνει το κόμμα και έρχεται σε σύγκρουση με τους θεσμικούς του όρους καθώς πιστεύει πως η Αριστερή ιδεολογία δεν μπορεί πια να εκφραστεί στο σύγχρονο κόσμο παρά μόνο με την μορφή μιας οικολογικής συνείδησης.

2000 - 2007 Το μιλένιουμ τον βρίσκει σε μια σκοπιά στο Στεφανοβίκειο σε ένα Τάγμα Ελικοπτέρων. Αρχίζει να προσαρμόζεται στην Ελληνική πραγματικότητα βλέποντας πως το στράτευμα είναι μια μικρογραφία ενός Ελληνικού φρενοκομείου. Ξεκινάει να ασχολείται με το γράψιμο πιο σοβαρά και καταγράφει τα γεγονότα της ζωής του προσπαθώντας μέσα από αυτά να παρατηρήσει τις δικές του αλλαγές στον χρόνο δίνοντάς τους έναν χαρακτήρα αυτοσαρκασμού, ενώ διαπιστώνει πως μονάχα με την σάτυρα μπορεί να καταφέρει ένα καίριο χτύπημα στην χιλιοτρυπημένη Ιστορία του έθνους και στην κατσιασμένη κουλτούρα των γιαχνί σοφών της Ακαδημίας και των παρισταμένων των. Τα τελευταία χρόνια έρχεται σε επαφή με τον Εσωτερισμό και την μελέτη - κατ' ονόματος μόνον - των μεταφυσικών φαινομένων. Διαβάζει βιβλία που ασχολούνται με την αυτογνωσία, ενώ συμμετέχει για

λίγο και σε μια καλλιτεχνική ομάδα έκφρασης Λόγου που έχει ως βάση της την διδασκαλία του Γεώργιου Γεωργιάδη (Γ. Ι. Γκουρτζίεφ).

Η αγάπη του για την Φύση και την θάλασσα τον οδηγεί να ασχοληθεί με τις καταδύσεις αναψυχής, παρακολουθώντας σχολεία και συμμετέχοντας σε διάφορες δραστηριότητες ενώ αρχίζει να δίνει έμφαση στο "μικρόβιο" του ταξιδευτή που ανέκαθεν υπήρχε μέσα του κάνοντας αρκετά ταξίδια σε διάφορες χώρες του κόσμου, ρουφώντας την γνώση και τις εμπειρίες που του δίνονται σαν νερό. Σταθμοί στην ζωή του, το ταξίδι του στην Αίγυπτο και στην Μεγάλη Πυραμίδα όπως και το ταξίδι του στο παρεκλήσι του Ρόσλιν στην Σκωτία, επισκέψεις που τροφοδότησαν στα μέγιστα το κουράγιο του για την συνέχιση της έρευνας και της ύπαρξής του ως αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού κόσμου που τον περιβάλλει με την αγάπη του και την διαρκή, αέναη κοσμική ροή του.

Εδώ και 6 χρόνια εργάζεται στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ως εκτελωνιστής. Με κεντρικό στόχο μια νέα συνείδηση πλανητική και μια νέα προσέγγιση στο τρίπτυχο ζειν - ευζειν - γνώθι σ' αυτόν, παρεμβάλλεται στο εγχώριο αλλά και όσο μπορεί στο διεθνές γίγνεσθαι. Παρ' ότι απογοητευμένος από την έλλειψη εμπιστοσύνης, σεβασμού και πίστης μεταξύ ανθρώπου - συνανθρώπου, ανθρώπου - φύσης και ανθρώπου - σύμπαντος, συνεχίζει να παράγει έργο γράφοντας στίχους, χρονογραφήματα και πεζά, με παράπλευρο στόχο να εκφράσει την βαθύτερη ψυχή της Ελλάδας με την οικουμενική ψυχή και την παγκόσμια δυναμική στην ανακάλυψη του "αντίδοτου" και την παραγωγή μιας νέας ιδεολογίας, ενός νέου κώδικα αξιών, που αυτή την στιγμή αναζητά ο κάθε έξυπνος, ευαίσθητος και έντιμος πολίτης κάθε χώρας, κάθε φυλής,

κάθε τάξης και φύλλου. Πιστεύει και ελπίζει πως ακριβώς επειδή "τα πάντα ρει" σε τούτη την γειτονιά αυτής της υπέροχης πλάσης, δεν έχει χαθεί ακόμη τίποτε για τον κόσμο και πως πάντα ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει το αδύνατο.

Γι' αυτόν δεν υπάρχουν νοητικά επίπεδα, μυητικά επίπεδα, δεν υπάρχουν "οι μεν και οι δεν", δεν υπάρχουν εξαίρετοι γνώστες ή μύστες αλλά υπάρχουν κύστες γεμάτες βιωματικά σωματίδια που μπορούν να γίνουν αίσθημα για κάθε άνθρωπο, από τον πρύτανη του Πανεπιστημίου μέχρι τον τελευταίο Βορειοηπειρώτη τσομπάνο του Ολύμπου. Το γεγονός αυτό υπερδιπλασιάζει την εγρήγορσή του, την ευθύνη του, την έρευνά του, την αυτοπαρατήρησή του, καθώς αισθάνεται αηδιασμένος από τις ιλιουστρασιόν ανθρώπινες σχέσεις και την γνώση που θέλουν να παρέχουν κάποιοι σε κάποιους άλλους με το στανιό.

Έτσι μελετά, γράφει, ερωτεύεται, ξέρωτεύεται, διαλογίζεται, αυτοπαρατηρείται, παλινδρομεί, ορμά, ωριμάζει, ανοίγεται, ρισκάρει, πληρώνει το τίμημα. Αναπόφευκτη η αντιπαράθεση με τα πάσης φύσεως κατεστημένα που βλέπουν σ' αυτόν ένα κίνδυνο για την πόζα και την ανεπάρκειά τους.

 

οπισθοχώρησε στην αρχική